Vandaag staat in pittige dag op het programma. Het vervoer van Oldenzaal naar Bad Bentheim is niet zonder omweg mogelijk. Een treinverbinding via Hengelo kan eventueel, maar er rijden geen treinen op een voor ons gunstig tijdstip. Bovendien is het behoorlijk prijzig. We hebben hierin voorzien door de fietsen mee te nemen. Om half tien vertrekken we voor een fietstocht van 18 km van Oldenzaal naar Bad Bentheim. Met het heuvelachtig landschap is dat af en toe best pittig! We realiseren ons dat we eigenlijk wat aan de late kant zijn vertrokken. Immers, 26 kilometer wandelen duurt naar schatting gauw 6 uur. Mede afhankelijk of we onderweg een warme maaltijd gebruiken. Het is tegen kwart voor elf wanneer we het bordje van Bad Bentheim in de verte zien. Alie blijkt op hetzelfde moment een lekke band te hebben. Nog geprobeerd om nog een stukje te fietsen, maar al snel zit er niets anders op dan te wandelen. Op deze manier komt er nog ruim een kilometer bij, maar ook de tijd tikt door!

Aangekomen in het centrum van Bad Bentheim nemen we eerst even een kopje koffie. Uiteindelijk vertrekken we om 11.10 uur voor de wandeletappe. Het zal nog krap worden om voor het invallen van de duisternis in Oldenzaal aan te komen.

We wandelen langs de voet van Burg Bentheim richting Gildehaus.

Tegenover het kasteel zit een bakkerij. Onzeker is of we onderweg een eetgelegenheid voorbij komen. Op de routekaartjes was dit niet aangegeven. Ook om tijd te sparen kopen we wat broodjes om daarmee met het eten wat tijd te sparen.

Na een uur wandelen komen we aan in Gildehaus. De compacte toren staat 40 meter los van de kerk. Hierover wordt in het boekje een sage genoemd. De toren en de kerk zouden vroeger met elkaar zijn verbonden. De duivel zou de toren willen verschuiven naar Ochtrup. Het kwam niet zover omdat het kruis van de toren viel en de weg versperde.....

Verderop in het dorp komen we bij een molen, de Ostmühle.

De zon doet inmiddels zijn uiterste best om door te breken. Af en toe lukt dat ook een beetje, maar het levert ook mooie luchten op.

Het landschap is erg aantrekkelijk door de hoogteverschillen, boswallen en naast rustige landweggetjes ook smalle kerkenpaden en bospaden. Na twee uur wandelen vinden het tijd om onze broodjes op te eten. We hebben inmiddels al een flink stuk afgelegd. We pauzeren niet al te lang want het is toch wel wat frisjes. ('s-morgens bij vertrek 2 graden). We komen door een afwisselend bos (Forst Bentheim) en komen al aardig in de buurt van de grens.

Het wit bruggetje in de verte is de brug over de Dinkel, waarvan een foto op de voorkant van het routeboekje staat.
De laatste markering van de Töddenweg

Het begin van het betonpad markeert de Duits-Nederlandse grens. Het bordje geeft aan dat we nu verder gaan met het Marskramerspad richting Deventer.
Uiteraard mag een foto van het bruggetje over grensrivier De Dinkel niet ontbreken. Het is even zoeken naar de camerapositie, zoals die is ge bruikt voor de coverfoto van het routeboekje.

Na enkele honderden meters komen we de eerste LAW markering (wit-rood) tegen van het Marskramerpad, zoals we die vele malen tegenkwamen bij het wandelen van het Pieterpad.

Na een wandeling langs de Snoeyinksbeek over de toepasselijk genaamde Snoeyinksweg gaan we richting De Veldmaat. Een afwisselend stuk over paden en wegen.

Iets verderop komt het Noaberpad bij de route. Ook op het Pieterpad hebben we al eens een stuk van dit pad gelopen.

Het is rond vier uur dat we de grens van Oldenzaal bereiken. De route heeft echter nog een omgang om het stadje in petto.

Het vraag nog wat klimwerk over hekjes, maar tegen half vijf is het dan zover...

Het station van Oldenzaal komt net voor de invallende schemering in zicht! Donderdag 2 december het vertrekpunt voor de volgende etappe.....

Klik HIER om naar het etappe overzicht te gaan.