LAW 5-1 Deltapad

Een jaar en één dag na de laatste etappe gaan we weer verder met het Nederlandse Kustpad. Opnieuw brengen we een week in Zeeland door en we hebben plannen om opnieuw 3 etappes te gaan wandelen. Vandaag staat de etappe van Vrouwenpolder naar Burgh-Haamstede op het programma.

Het weer is de laatste weken erg wisselvallig en we moeten rekening houden met het 'ergste'. Vanmorgen gaat de wekker om 8 uur en jawel, de zon schijnt door de gordijnen!

De voorbereiding thuis via de Ov-site www.9292ov.nl levert op dat er een goede busverbinding bestaat over de Oosterschelde en dus laten we de fietsen bij Hotel de Kroon in Wissenkerke achter. Na het ontbijt rijden we naar de parkeerplaats bij Vrouwenpolder en we bestijgen de Veersegatdam om van Walcheren naar Noord-Beveland te wandelen.

We vertrekken om 9.25 uur en gaan de eerste paar kilometers rechtuit over de dam, die wel recht is, maar ook voorzien is van duinen. Op de kruin van de dijk hebben we een mooi uitzicht over de de duinen, het strand, het Veersemeer en de Oosterscheldekering.

Op Noord-Beveland aangekomen komen we langs een splitsing met het fietspad, waar het Deltapad langs loopt, en het boomschorspad, waar de Zeelandmarathon langs gaat. Ondertussen komt de stormvloedkering steeds dichterbij...

De route over de Oosterscheldekering is 9 kilometer lang en bepaalt daarmee bijna de helft van de wandeling van vandaag. Veel asfalt en rechte stukken natuurlijk. Toch valt het nog wel mee omdat de kering bestaat uit 3 pijlerdammen, gescheiden door eilanden. Verder kun je zowel over de Noordzee als de Oosterschelde uitkijken, zodat er toch wel wat te beleven valt onderweg.


Met het bord "Tot ziens in Noord-Beveland" verlaten we dit eiland en gaan op weg naar Schouwen-Duiveland. We kunnen nog even opzij kijken naar het grote Banjaardstrand.

We zien hoe groot de schuiven zijn de het achterland rond de Oosterschelde tegen extreem hoog water moeten beschermen. Aan het eind van de Roompotkering, met ongeveer 2 kilometer de langste pijlerdam, heeft Alie ook last van hoog water. Gelukkig staan hier in Zeeland op veel plekken van de kust toiletcabines die door Rijkswaterstaat zijn geplaatst voor openbaar gebruik. Best handig!
We zijn daarmee op het eiland Neeltje Jans aangekomen. We wandelen eerst een flink stuk langs de westkant over een breed stuk asfalt, maar afgezien van een enkele fietser is deze weg verlaten. Op een gegeven moment moeten we door een tunneltje onder de verkeersweg door.

De route wordt nu ineens heel anders! We gaan via een onverhard pad de duinen in!
Eerst moeten we slootje springen! De route steekt een watergeul over. Gelukkig is het water niet al te hoog. (was zo te zien eerder wel het geval) We konden het water nog net doorwaden met onze wandelschoenen zonder natte voeten te krijgen. Maar goed dat we ze nog net even behandeld hebben....

Even later komen we aan de oostkant van Neeltje Jans bij de Oosterschelde.

Vlakbij attraktiepark Waterland Neeltje Jans nemen we even rust. We hebben zicht op een mosselkwekerij.

Ook kunnen we hier een overgebleven pijler bekijken en zijn er een paar bassins, waar je het onderwaterleven zou kunnen bekijken. Alie neemt de proef op de som...

Na de break vervolgen we de route naar de tweede pijlerdam "Schaar" en de derde dam "Hammen".

Deze dammen zijn elk ongeveer een kilometer lang. Ondertussen breekt de zon door en kunnen we de Zeelandbrug goed zien (ongeveer 15 km verderop) en natuurlijk het strand van Schouwen, dat steeds dichterbij komt.

Het waait flink en in de duinen betekent dat een behoorlijk stuifzandfestijn. Lastig voor de ogen, maar het levert wel leuke plaatjes op.

Het fietspad dat onze route bepaalt is bijna niet te zien onder het zand. Even later, na een lunchstop op een bankje in de zon, wandelen we een flink stuk door het bos, met daarin flinke hoogteverschillen... Maar ook die uitdaging overwinnen we.

We hebben het terloops even over het aantal routemarkeringen dat we in ons "LAW-leven" hebben gezien tot nu toe. Hier in het bos, met vele kruisende paden zijn veel markeringen te zien. Maar.... dat is de kat op het spek binden schijnbaar, want even later was het zoeken naar de juiste route. Even zitten om de route te bestuderen:

We blijken toch op de goede weg te zijn en vervolgen na een korte pauze de weg door duingebied "Het Zeepe". Veel mul zand en hoogteverschillen, dus niet al te makkelijk wandelen.
Het torentje van Haamstede is al zichtbaar op de achtergrond. (later blijkt dat dit Burgh moet zijn)

Alhoewel de weersvoorspelling weinig goeds beloofde was het nog prima wandelweer vandaag.. WAS, want even later begint het wat te regenen. Niet echt de moeite, want we kunnen het met een klein parapluutje wel af.
Maar een kilometer verderop, bijna aangekomen in Haamstede, begint het toch nog flink te regenen!
Ondanks het parapluutje toch maar even wachten onder de bomen.... Gelukkig duurt het niet erg lang en kunnen we onze route voltooien. We komen om 15.40 in Haamstede aan na ongeveer 22 kilometer wandelen. We trakteren onszelf bij een Konditorei op de beste cappucino van Zeeland, volgens het bord. Daarna wandelen we nog even wat rond in het dorp en bekijken de buitenkant van het Slot Haamstede.

We eten nog een lekkere pastamaaltijd bij de plaatselijke italiaan en gaan daarna met Connexxion lijn 133 terug naar Vrouwenpolder.

Op naar de volgende etappe. (volgens planning over 2 dagen)

Terug naar het overzicht van het Deltapad