verser
kan eigenlijk niet....De laatste dag van ons herfstverblijf in Limburg besteden we aan het wandelen van de etappe naar Sittard. De weersverwachting is voor vandaag vrij redelijk. Niet droog, maar minder herfstachtig dan de dagen ervoor. We vertrekken iets na 9 uur richting Echt. We parkeren de auto daar weer bij het station in plaats van bij het eindpunt van de etappe, omdat in een dorp de parkeermogelijkheden wat gemakkelijker zijn. Daarnaast wordt juist later op de dag de regenkans groter. Dus op tijd beginnen met wandelen is een andere reden.
Rond 9.50 uur vertrokken vanaf het station van Echt. Eerst moeten we nog 1,5 km lopen om weer op de route te komen. Om 10.10 uur begint het "echt" en gaan we richting Sittard. De route van vandaag is 18 km dus relatief gemakkelijk. We hebben ons de hele week gekleed op winterse temperaturen. Dat mocht ook wel, zeker met de harde wind. Vandaag is het rustig weer en we krijgen het al snel warm. Maar ja, zonder jas is weer te koud, dus we moeten er maar mee leven.
Iets na half elf komen we in het buurtschap Slek, waar we het café bezoeken voor een kopje koffie. Omdat we in Limburg zijn doen we dat maar inclusief vlaai. Het is een klein café in nostalgische sfeer. De uitbaatster, een dame op leeftijd, voorzag ons van verse koffie. Het werd eigenlijk op tafel gezet. We hebben dit nooit eerder meegemaakt! Een eigen koffiefilter op ons kopje....
verser
kan eigenlijk niet....
Tot besluit van ons bezoek vroeg de uitbaatster om een bijdrage te leveren aan het (pieterpad)gastenboek. Ik voldeed aan haar verzoek, waarmee haar zoveelste gastenboek weer iets is aangevuld. Ook voor ons was het niet de eerste. Als "beloning" kregen we een sticker met de gegevens van het café. Ik heb hem direct in het routeboekje geplakt.
nu weet je waar je moet zijn....
Ruim een kwartier later vervolgen we onze weg naar Susteren. Vanaf Slek volgen we een landweggetje, later lopen we een heel stuk langs een watertje over een smal pad.
Aan het eind van het pad komen we aan de rand van de bebouwde kom van Susteren.
We bevinden ons nu dus op het smalste deel van Nederland. De route loopt vlak langs de duitse grens.
In Susteren begint het een klein beetje te spetteren. We hebben de paraplu's nog even opgedaan, maar het was nauwelijks de moeite waard. Na korte tijd hebben we ze dan ook maar weer in de rugzak gestopt. We kwamen langs een bungalowpark. Het bleek bij recreatiepark de Hommelheide te horen. Vanaf het campingdeel van dit park beleefde ik zo'n 30 jaar geleden mijn eerste kennismaking met Limburg. Voor de aardigheid hebben we een ansichtkaartje van de camping gestuurd naar mijn tante, waarbij ik destijds te gast was op de camping.
De vorige etappe hadden we geen mede pieterpadders gezien. Vandaag zagen we reeds verse sporen in op de paden. En jawel hoor. Iets buiten Susteren kwamen we twee pieterpadders voorbij.
Halverwege tussen Susteren en Nieuwstadt in een bos, viel ons oog op wat in eerste instantie een vogelhuisje leek.
Het "vogelhuisje" was erg donker van kleur, maar bij nadere bestudering bleek het te gaan om een christusfiguur, oftewel een wegkruis. In dit deel van het land zie je erg veel wegkruizen, maar deze is toch wel apart. Een paar honderd meter verder kruisen we het riviertje de Vloedgraaf. Volgens het pieterpadboekje wordt dit gekanaliseerd beekje weer terug gebracht in "oringinele" stijl. Hoe het er vroeger uitzag weten we niet, maar de huidige situatie levert een mooi plaatje op van de "onderhoudsmedewerkers" in dit gebied.
Eigenlijk hadden we wel trek gekregen in een warme maaltijd, maar in het volgende dorp Nieuwstadt bleek geen eetgelegenheid te zijn. Alleen een restaurant een eind van de route af zou een mogelijkheid zijn. We besluiten het te houden op het eten van de meegebrachte broodjes en uiteraard de Breakers.
Er schijnen plannen te zijn (geweest?) om het terrein van autofabriek Nedcar, waar je vanaf de route op uitkijkt, uit te breiden. Ook zou een nieuwe snelweg in dit gebied zijn gepland, waardoor het Pieterpad hier moet verdwijnen. Voorlopig is er geen enkele activiteit in die richting in het landschap zichtbaar.
Na onze lunchstop vervolgen we de weg richting Limbricht. In het bos is het Pelgrimspad bij de route gekomen. In Limbricht bekijken we het gelijknamige kasteel (van buiten).
Voordat we bij het kasteel aankwamen waren de eerste flats van Sittard zichtbaar. Buiten Limbricht bleek inderdaad een rijksweg de beide plaatsen te scheiden. De invalsweg vanaf Limbricht kwam uit vlakbij het station van Sittard, tevens het eindpunt van de etappe van vandaag.
De stand is nu: 454 km gelopen en nog 36 km te gaan.
Maar wanneer we die laatste 36 km
bedwingen? Het zal waarschijnlijk in 2004 worden.
Wat in het vat zit......
KLIK HIERONDER NAAR KEUZE: