Omdat de vorige etappe slechts 12 kilometer bedroeg en we nog tijd en zin hadden hebben we alvast een deel van de etappe richting Groesbeek gelopen in aansluiting op de etappe Hoch-Elten - Millingen.
De route was ons bekend van de Ooijroute, die we twee jaar geleden hadden gefietst tijdens een lang weekendverblijf in Mook. Via de Zeelandsestraat verlieten we Millingen.
Zoals de naam van de straat al aangeeft komt de Zeelandsestraat langs het buurtschap Zeeland. De oprijlaan naar de boerderij Groot Zeeland komen we al snel tegen.
Het landweggetje komt vlak voor Leuth langs de op een terp gelegen Plezenburg. Hier is vooral sprake van vergane glorie. Een schuur is ingestort en de onderhoudstoestand van de boerderij lijkt ook niet optimaal.
Plezenburg
Bij het plaatsnaambordje van Leuth komt de volgende uitdaging al in het vizier:
Op de achtergrond is de stuwwal te zien die "Duivelsberg" heet. Zowel van andere internetverslagen als van de aankondiging in het boekje zal dit een lange, steile klim betekenen. Gelukkig is de lengte van de etappe na vandaag ongeveer 5 kilometer korter geworden. Immers, we zijn al tot Leuth gekomen.
deze
boer heeft blijkbaar creatieve capaciteiten op schildersgebied
En na een bocht in de weg komt het eindpunt van vandaag, 6 juni 2003, in het vizier:
de
kerk van Leuth
Op 24 juli zijn we naar onze familie te logeren geweest in Berg en Dal. Tammo en zus Ellie en de kinderen waren zo gastvrij om ons samen met "moeke Smit" te ontvangen voor een logeerpartijtje op hun vakantie-adres.
Tammo had hier ook wel oren naar en was vast van plan om samen met ons twee etappes te gaan lopen. De 25e juli tot Groesbeek om deze etappe af te ronden ende 26e de etappe naar Gennep.
Op vrijdag de 25e hadden we de luxe omstandigheid dat Ellie als chauffeur wilde optreden om ons naar Leuth te brengen, waarbij onze auto in Groesbeek werd geparkeerd. Om 9.10 uur was het zover dat we van start gingen op deze mooie dag.
Ellie wilde ook wel even als fotograaf optreden zodat we als wandeltrio vastgelegd konden worden
Na de eerste kilometers kwamen we al snel in een stukje Duitsland bij het dorpje Zyflich, volgens het boekje een rustig plaatsje. Nou, dat klopte ook wel, ze weten hier waarschijnlijk nog niet eens dat de europese binnengrenzen open zijn!
Vandaag moeten we de lang gevreesde duivelsberg beklimmen. Eerst werden we nog afgeleid door het kruisen van het Wylerbergmeer. Wat schetst onze verbazing toen we in het water keken?
een
heuse schildpad!
Maar al napratend waar dit beest vandaan gekomen zou kunnen zijn, was het zover: De Duivelsberg!
Achteraf bleek de spreuk te kloppen: "De mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest". De Hettenheuvel in de etappe naar Hoch-Elten was lastiger. Nu het prachtige Rijk van Nijmegen in. Eerst nog even koffie gedronken op het terras bij het pannenkoekenhuis op de Duivelsberg. Het was tegen elf uur. De catering was nog niet los, zo wisten twee andere pieterpadders ons te vertellen. Dus maar even gewacht.... Na de koffie daalden we af en zagen we al snel een witte VW Polo langsrijden op de laan iets verderop. Tammo gelijk naar Geke gebeld, en ja hoor, het was de familie op reis. Ze reden nog een rondje en even later nog even bijgepraat. Daarna vervolgenden we de weg volgens de verbeterde route uit het boekje. In tegenstelling tot wat op de website www.pieterpad.nl stond vermeld was de markering van de vernieuwde route inmiddels aangebracht. De nieuwe route leverde prachtige plaatjes op van uitzichten over de heuvels en mooie delen in het bos.
Later, toen we Groesbeek op enkele kilometers waren genaderd hebben de route nog even verlaten om een bezoek te brengen aan de indrukwekkende begraafplaats voor canadese militairen.
Na de lunch aan de zevenheuvelweg hadden we nog even een uitzicht tot aan de tuibrug van Emmerich en de kerk van Hoch Elten
Uiteindelijk kwamen we rond twee uur aan in Groesbeek bij de voormalige spoorwegovergang:
KLIK HIERONDER NAAR KEUZE: