Deze ochtend vertrokken tegen negen uur van het hotel. We konden de auto mooi laten staan, aangezien het hotel naast het station in Ommen staat. De terugreis vanuit Hardenberg zal ons dus bij de auto brengen. Nu konden we direct gaan wandelen.
Eerst nog even het laatste stukje (ca. 700 meter) lopen van de etappe Hellendoorn-Ommen. Deze eindigt namelijk bij de brug over de Vecht.
Het eigenlijke begin van de etappe naar Hardenberg begon om 9.05 uur. Wel spannend, want het is de eerste keer dat we twee dagen achter elkaar lopen en ook nog de langste afstanden, 20 en 22 kilometer.
Het weer was opnieuw prachtig en de temperatuur zou in de loop van de dag oplopen naar zo'n 24 graden. Op het deel van de route direct na de start zagen we geen markeringen, maar het kaartje en de beschrijving van waren duidelijk genoeg. Na enkele minuten zagen we alweer een leuk optrekje op onze tocht, namelijk de Olde Vechte.
Aangezien het de afgelopen nacht had geregend was het iets nevelig. Dit in combinatie met een zonnige dag zorgde voor mooie plaatjes van zonnestralen tussen de bomen:
De beschrijving van de route op ongeveer vijf kilometer na de start aan dat we een bankje links moesten passeren. Hield dit in dat het bankje dus rechts van ons zou moeten blijven? Of moesten we bij het bankje linksaf, waarbij het bankje ook links bleef?
De pijl op het bankje wees naar wat op het plaatje ernaast is te zien:
Leuk stukje bos, maar geen (pieter)pad. De rood-witte markering op zich was in dit geval duidelijker geweest, of de pijl had juist de andere kant op moeten staan. Dus toch maar het bankje letterlijk links laten liggen en via het er voor liggend pad onze weg vervolgd.
Door de ochtendnevel was het plannetje van de spin om een onzichtbaar vangnet te maken mislukt. Door de vochtdruppels was de spinneweb (of is het tegenwoordig spinnenweb?) van grote afstand al te zien.
Bij Stegeren bleek dat we afscheid moesten nemen van het Overijsselpad. Dit hadden ze ons ook wel even mogen vertellen! We dachten het Pieterpad te lopen, maar vanaf Ommen blijkt de route van het Overijsselpad hetzelfde tracé te volgen.
De lopers van het Overijsselpad kunnen dus gelijk wat piepers kopen voor onderweg....
Wij gingen dus rechtsaf en kwamen even later door Rheeze. Een gehuchtje met typische boerderijtjes zoals je die in deze streek tegenkomt:
Ongeveer anderhalf uur nadat we Rheeze waren gepasseerd kwamen we, toch wel wat puffend, maar zonder blaren, aan bij het eindpunt van de route. De vechtbrug in Hardenberg.
Vanaf dit punt was het nog een kilometertje lopen naar het station voor de terugreis richting de auto. Uiteraard hebben we nog even een terrasje gepakt om de goede afloop te vieren. Toch al weer 86 kilometer van het Pieterpad gelopen!
KLIK HIER ONDER NAAR KEUZE: